Nieco ponad 2 tygodnie od wkroczenia wojsk niemieckich na terytorium Rzeczypospolitej od zachodu, Armia Czerwona wraz z NKWD przekroczyła granicę Polski od wschodu – realizując przy tym jedno z założeń paktu Ribbentrop-Mołotow.

73 lata później po tym historycznym i tragicznym w skutkach wydarzeniu, wieczorną porą pod pomnikiem Poległym i Pomordowanym na Wschodzie w Warszawie grupa kibiców Legii złożyła wieniec oraz zapaliła znicze. Kibice Pogoni także byli - zapalili symbolicznie dwa znicze, biały i czerwony, okraszone naklejkami „ Chwała Bohaterom – Kibice Pogoni Szczecin”. Po tym odśpiewano hymn Polski i na tym zakończono, krótką i kameralną uroczystość.

Krótka wzmianka o losach Polski po agresji niemieckiej i sowieckiej:

„Trzeba pamiętać o tym, że to właśnie Polska jako pierwsza we wrześniu 1939 r. przeciwstawiła się zaborczym planom Hitlera i Stalina. Kraj został podzielony między najeźdźców, a społeczeństwo polskie poddane brutalnym represjom, zarówno ze strony nazistów, jak i Sowietów. Na terenach okupacji niemieckiej już w 1939 r. miały miejsce pierwsze masowe egzekucje. Ostrze hitlerowskich represji skierowane było zwłaszcza przeciwko polskiej elicie politycznej, kulturalnej, duchowej, socjalnej, intelektualnej itd. Podobnie było na terenach zagarniętych przez Związek Radziecki, skąd setki tysięcy obywateli polskich zesłano na Syberię i do Kazachstanu. Wielu z tych ludzi nigdy nie wróciło do Ojczyzny.

Polska, która formalnie była jednym ze zwycięzców w II wojnie światowej, wyszła z niej straszliwie okaleczona. W wyniku decyzji Wielkiej Trójki utraciła na rzecz ZSRR połowę swego przedwojennego terytorium i choć uzyskała kosztem Niemiec nabytki terytorialne na zachodzie i północy, to ostatecznie jej powierzchnia była o około 20% mniejsza niż przed wojną. W wyniku wojny i okupacji, eksterminacji Żydów, przesiedleń ludności będących konsekwencją zmian granicznych w porównaniu do 1939 r. liczba mieszkańców Polski zmniejszyła się z około 35 milionów do ponad 24 mln, czyli do poziomu z końca XIX wieku. Jeżeli taką katastrofę demograficzną uznać za zwycięstwo, to strach pomyśleć, jak mogłaby wyglądać Polska przegrana.

W latach 1944–1989 Polska pozostawała pod władzą komunistyczną. Przez cały ten okres była państwem pozbawionym suwerenności, choć cieszącym się uznaniem na arenie międzynarodowej. W ciągu czterdziestu pięciu lat wszystkie kluczowe decyzje, dotyczące tak polskiej polityki zagranicznej, jak i wewnętrznej, zapadały w Moskwie. Niezależnie od wszelkich zmian, wywoływanych głównie buntami społecznymi, które miały miejsce w latach 1956, 1968, 1970, 1976 i 1980, Polska była państwem rządzonym w sposób dyktatorski. Naturalnie zakres i charakter represji był najbardziej dotkliwy w okresie stalinowskim (do połowy lat 50.), ale i później Polska nie stała się, niestety, krajem bez więźniów politycznych.”

Źródło: http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/30/215/Polska_193982111990.html

Jak widać, wydarzenia te miały brzemienne w skutkach znaczenie dla wszystkich Polaków. Elita została wymordowana, wielu rodaków nie wróciło do Ojczyzny. Prawie 50 lat po wojnie wszystkie ważne decyzje dla Polski i Polaków były podejmowane w Moskwie.

Pamiętajmy o tym, i oddajmy hołd tym, którzy przelali krew w imię Ojczyzny.

Cześć i chwała bohaterom !

fot. Michał Wyszyński

← cofnij